شاگردی از استادش پرسید:عشق چیست؟

استاد در جواب گفت:به گندم زار برو و پربارترین خوشه رابیاور،

اما در هنگام عبور از گندم زار به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب برگردی

 تا خوشه ای بچینی؛

شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی باز گشت.

استاد پرسید:چرا پس از مدت طولانی برگشتی؟ چه آوردی؟

شاگرد با حسرت جواب داد؛ هیچ،

هر چه جلوتر می رفتم خوشه های پرپشت ترمی دیدم

و به امید پیدا کردن پر پشت ترین خوشه تا انتهای گندم زار رفتم؛

استاد گفت: عشق یعنی همین!